جنگنده هایی که نیروی دریایی آمریکا در اختیار دارد_دنیای تکنولوژی

نیروی دریایی ایالات متحده (USN) شاخه دریایی ارتش ایالات متحده است و قوی ترین نیروی دریایی در جهان است. نیروی دریایی آمریکا که در سطح بین المللی در آبهای عمیق اقیانوس‌های باز فعالیت می‌کند، یک نیروی آماده رزم است که ماموریت دفاع از منافع این سرزمین در آب های دور از سرزمین مهم این سرزمین را بر مسئولیت دارد. در حالی که تاریخچه نیروی دریایی آمریکا به دوران استعمار بریتانیا باز می گردد، اما قوت آن تا وقتی که در اغاز قرن قبل اغاز به ساختن کشتی‌های بسیار غول پیکر و ترسناک کرد، با دیگر نیروی دریایی جهان قابل قیاس نبوده است. چند ماه بعد از این که یک خلبان غیرنظامی به نام یوجین الی نشان داد که چطور می‌توان از هواپیما برای نظارت و گشت زنی منفعت گیری کرد، نیروی دریایی ایالات متحده اولین هواپیمای خود را به نامCurtiss Model E A-1 Triad تحویل گرفت.

نیروی دریایی ایالات متحده اغاز به منفعت گیری از هواپیما می کند

بعد از فرود پیروزی آمیز هواپیمای تجهیزبه شناور در کنار یک کشتی، گلن کرتیس که در عرصه تشکیل هواپیما فعالیت داشت، نیروی دریایی را در رابطه سودمند بودن این هواپیما قانع کرد. کرتیس سپس نشان داد که چطور می توان این هواپیما را در یک قایق بارگیری کرد و با منفعت گیری از جرثقیل به آب بازگرداند.

اولین ایستگاه هوایی نیروی دریایی ایالات متحده در خلیج پنساکولا در فلوریدا و در ژانویه ۱۹۱۴ افتتاح شد، پنج ماه قبل از اغاز جنگ در اروپا. با گمان دعوا به کشتی های آمریکایی توسط زیردریایی های U-boat آلمان در سال ۱۹۱۶، نیروی دریایی ایالات متحده پیشنهاد کرد که ایستگاه های هوایی در پایگاه های نیروی دریایی در امتداد خط ساحلی تشکیل بشود.

عصر ناوهای هواپیمابر

بعد از پی بردن به اهمیت داشتن نیروی هوایی در طول جنگ جهانی اول، برنامه ریزان نظامی اغاز به جستجوی راه های بیشتری برای استقرار هواپیماها روی کشتی ها کردند. علیرغم این که نیروی دریایی امپراتوری ژاپن ناو شبه هواپیمابر Hōshō را در سال ۱۹۲۲ به آب انداخت، اولین ناو هواپیمابر موثر، HMS Hermes می بود که در سال ۱۹۲۴ به آب انداخته شد. این ها و کشتی های شبیهی که در ادامه ساخته شدند به کشتی های ناوگان بر یا fleet carrier معروف شدند.

بعد از معارفه ناوهای هواپیمابر، جنگ دریایی داخل مرحله جدیدی شد و کشتی‌ها دیگر برای اعمال قوت به توپ های بزرگشان وابسته نبودند. چند کاره بودن یک ناو هواپیمابر برای اولین بار در سال ۱۹۴۰ نشان داده شد، هنگامی که هواپیمای برخاسته از روی ناو HMS Illustrious سه کشتی جنگی ایتالیایی را در خلیج تارانتو در جنوب ایتالیا غرق کرد. بعد از دعوا غافلگیرانه ژاپن به پرل هاربر در ۷ دسامبر ۱۹۴۱ با منفعت گیری از شش ناو هواپیمابر، آشکار شد که جنگ دریایی داخل مرحله جدیدی شده است. در تلافی دعوا ژاپن، نیروی دریایی ایالات متحده داخل ۱,۰۰۰ کیلومتری حریم سرزمین مهم ژاپن شد و در ۱۸ آوریل ۱۹۴۲، ۱۶ بمب افکن B-25 را از روی عرشه ناو USS Hornet برای دعوا به توکیو به پرواز درآورد.

از جنگ جهانی دوم، ناوهای هواپیمابر نیروی دریایی ایالات متحده در جنگ کره، جنگ ویتنام و درگیری های گوناگون در سراسر خاورمیانه شرکت داشته اند.

هواپیمای جاری که توسط نیروی دریایی ایالات متحده منفعت گیری می بشود

هواپیماهای آموزشی نیروی دریایی ایالات متحده

Beechcraft T-34 Mentor: مشتق شده از مدل ۳۵ Bonanza است. T-34 Mentor یک هواپیمای تک موتوره پروانه ای است که از اواخر دهه ۱۹۴۰ برای آموزش خلبانان منفعت گیری می بشود.

Northrop F-5: اف-۵ در اواخر دهه ۱۹۵۰ توسط شرکت نورثروپ طراحی شد و یک جنگنده برتری هوایی و هواپیمای دعوا زمینی سبک است. نیروی دریایی ایالات متحده و نیروهای تفنگدار اختصاصی دریایی این سرزمین از F-5 به گفتن هواپیماهای آموزشی در نقش دشمن منفعت گیری می کنند.

McDonnell Douglas T-45 Goshawk: هنگامی که نیروی دریایی ایالات متحده به جستوجو یک جت آموزشی تازه برای جایگزینی T-2 Buckeye و TA-4 Skyhawk خود در اواخر دهه ۱۹۷۰ می بود، مک دانل داگلاس و British Aerospace (BAe) را برای ساخت نسخه دریایی از Hawk انتخاب کردند.

Northrop T-38 Talon: یک جت آموزشی دو موتوره مافوق صوت با دو سرنشین است که برای نیروی هوایی ایالات متحده (USAF) طراحی و تشکیل شده است. نیروی دریایی نیز از Northrop T-38 Talon در مدرسه آموزش خلبانی خود در پتوکسنت ریور، مریلند منفعت گیری می کند.

Beechcraft T-6 Texan II: بر پایه Pilatus PC-9 سوئیسی، Beechcraft T-6 Texan II یک توربوپراپ تک موتوره است که برای آموزش عمده هوانوردی دریایی منفعت گیری می بشود.

هواپیماهای ترابری نیروی دریایی ایالات متحده

Bell Boeing V-22 Osprey: هواگرد V-22 Osprey ساخت بل بوئینگ یک هواپیمای نظامی چند ماموریتی و روتور کج با قابلیت های VTOL و STOL است، طراحی شده برای اراعه قابلیت های ترابری هوایی یک هلیکوپتر با کارکرد کروز یک توربوپراپ.

Lockheed C-130 Hercules: در اصل به گفتن یک هواپیمای حمل و نقل نیرو، پزشکی و بار طراحی شده می بود، هواپیمای توربوپراپ لاکهید C-130 هرکولس با چهار موتور خود برای انجام چندین ماموریت از جمله سوخت گیری هوا به هوا منفعت گیری می بشود. نیروی دریایی ایالات متحده برخاست و فرود روی ناو هواپیمابر را با C-130 انجام داده اما این هواپیمای ترابری هیچ زمان روی یک کشتی مستقر نشده است.

C-38A Courier: این هواپیما هنگامی که در دست غیرنظامیان است با نام جت تجاری Gulfstream G100 شناخته می بشود اما نیروی دریایی ایالات متحده از C-38A Courier به گفتن یک هواپیمای حمایتآزمایشی و برسی منفعت گیری می کند.

C-40 Clipper: نسخه نظامی بوئینگ ۷۳۷NG که توسط نیروی دریایی به گفتن هواپیمای حمل بار و مسافر منفعت گیری می بشود.

C-26 Metroliner: هواپیمای C-26 Metroliner ساخت Fairchild یک هواپیمای با دو موتور توربوپراپ است که توسط نیروی دریایی برای عکس العمل سریع در عرصه حمل بار و مسافر منفعت گیری می بشود.

C-20 Grey Ghost: C-20 Grey Ghost یک نسخه نظامی از Gulfstream IV است که نیروی دریایی برای حمل و نقل VIP منفعت گیری می کند.

C-12 Huron: هواپیمای C-12 Huron ساخت Beechcraft یک نسخه نظامی از پرنده دو موتوره توربوپراپ Beechcraft Super King Air است. نیروی دریایی از C-12 Huron برای حمایتسفارت، تخلیه پزشکی و به گفتن یک هواپیمای مسافربری و حمل بار سبک منفعت گیری می کند.

Grumman C-2 Greyhound: هواپیمای C-2 Greyhound یک هواپیمای باری دو موتوره با بال بالا است که توسط نیروی دریایی برای تحویل محموله، ارسال پستی و رساندن مسافران به ناوهای هواپیمابر نیروی دریایی منفعت گیری می بشود.

هواپیمای گشت دریایی نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا

Lockheed P-3 Orion: طراحی شده بر پایه هواپیمای مسافربری L-188 Electra ساخت لاکهید، P-3 Orion یک هواپیمای ضد زیردریایی و نظارت دریایی چهار موتوره توربوپراپ است که برای نیروی دریایی ایالات متحده ساخته شده است.

Boeing P-8 Poseidon: هواپیمای P-8 Poseidon که از بوئینگ ۷۳۷-۸۰۰ غیرنظامی گرفته شده است توسط نیروی دریایی به گفتن یک هواپیمای گشت دریایی و شناسایی منفعت گیری می بشود.

هواپیماهای جنگ الکترونیک نیروی دریایی ایالات متحده

EP-3 Orion: لاکهید EP-3 یک نسخه شناسایی سیگنال های الکترونیکی از P-3 Orion است. نیروی دریایی از EP-3 به گفتن هواپیمای رهگیری ارتباطات منفعت گیری می کند.

EA-18 Growler: این پرنده نظامی یک نسخه ناونشین از Boeing F/A-18F Super Hornet دو سرنشینه است. نیروی دریایی از AE-18 Growler برای جمینگ تاکتیکی و حفاظت الکترونیکی برای نیروهای نظامی ایالات متحده در سراسر جهان منفعت گیری می کند.

E-6 Mercury: بر پایه Boeing 707-300، هواپیمای Boeing E-6 Mercury به گفتن مرکز کنترل و فرماندهی هوابرد عمل می کند.

هواپیماهای آواکس نیروی دریایی ایالات متحده

Northrop Grumman E-2 Hawkeye: این پرنده یک هواپیمای ناونشین هشدار اولیه تاکتیکی هوابرد است که در همه شرایط آب و هوایی قابلیت انجام عملیات دارد.

هواپیماهای جنگی نیروی دریایی ایالات متحده

F/A-18E/F Super Hornet: جنگنده F/A-18E/F Super Hornet ساخت کمپانی بوئینگ یک سری از جت های جنگنده چند منظوره سوپرسونیک ناونشین است.

F-35 Lightning II: جنگنده F-35 Lightning II ساخت لاکهید مارتین همان نسخه مخصوص نیروی دریایی از F-35 Lightning است که با نام F-35C شناخته می بشود. F-35C که قادر به برخاستن مختصر و فرود عمودی (STOVL) است، یک هواپیمای جنگی تک موتوره و پنهانکار چند منظوره است که می تواند برای انواع ماموریت ها منفعت گیری بشود.

تا ۱۸ جولای ۲۰۲۳، تعداد کل هواپیماها و هلیکوپترهای عملیاتی نیروی دریایی ایالات متحده ۴,۰۱۲ فروند اظهار شده است.